Resomeren wordt ook wel watercrematie genoemd. Dat heeft te maken met het feit dat de overledene niet in vuur wordt verbrand, maar in water (met kaliumhydroxide) wordt opgelost.
In een Amerikaans resomatorium in Minneapolis is in de invoerruimte van de resomator heel veel water gebruikt als symboliek voor de nabestaanden. Nabestaanden kunnen de invoer achter glas bekijken vanuit een ruimte naast de resomator. Langs de muur van deze ruimte stroomt een waterval van water naar beneden. Het water valt er op kleine keitjes en dat geeft het geluid wat je ook hoort bij een langzaam stromend riviertje. Het geeft een rustgevend gevoel en sluit helemaal aan bij wat resomeren is.
Resomatie-expert over watercrematie
Sandro Volpe is resomatie-expert, hij legt uit waarom men bij resomeren ook wel spreekt over watercremeren of watercrematie.
Wij noemen het liever watercrematie omdat we merken dat als je tegen tien mensen zegt dat wij resomeren, dan kijken negen je raar aan omdat ze niet weten wat resomeren is. Wanneer je tegen mensen zegt, wij doen aan watercremeren; iedereen weet tegenwoordig wel wat cremeren is en plak je daar het woordje ‘water’ voor dan krijg je automatisch de reactie van; ‘is dat cremeren, maar dan met water?’. Dat is precies wat er gebeurt, je cremeert, maar dan met water. Op het eind blijft het resultaat hetzelfde, je krijgt de as terug in een urn.
We merken dat de naam watercrematie het voor de mensen makkelijker maakt om het te begrijpen.
Waarom noemt men resomeren ook watercrematie
